La chiesa di San Teodoro Tiron fu costruita sulle rovine di un tempio pagano nel luogo in cui, secondo la tradizione, Romolo e Remo furono nutriti dalla lupa. L'anno esatto di costruzione non è noto, ma il mosaico della nicchia del santuario che rappresenta San Teodoro che appare a Cristo risale alla metà del VI secolo. San Teodoro, dall'Asia Minore, si arruolò nell'esercito romano (Tiron, la nuova recluta) e fu martirizzato all'inizio del IV secolo perché rifiutò di sacrificare agli idoli. La chiesa è probabilmente collegata ad un'impresa di approvvigionamento alimentare per i poveri, la “Diakonia“, sul modello di quanto vigeva allora in Oriente. San Giovanni Paolo II ha gentilmente concesso la chiesa per l’uso dei greco-ortodossi di Roma. La chiesa è stata consacrata nel 40° anniversario dello storico incontro tra il Patriarca Atenagora e Paolo VI (Gerusalemme, 1964). I rapporti diplomatici tra la Grecia e il Vaticano risalgono al 1979.
Η Εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου Τήρωνος οικοδομήθηκε στα ερείπια παγανιστικού ναού στο σημείο όπου, κατά την παράδοση, ο Ρωμύλος και ο Ρέμος τρέφονταν από την λύκαινα. Το ακριβές έτος ανέγερσης δεν είναι γνωστό, αλλά το ψηφιδωτό της κόγχης του ιερού με τον Αγ. Θεόδωρο να παρουσιάζεται στον Χριστό χρονολογείται στα μέσα του 6ου αιώνα. Ο Άγιος Θεόδωρος, από την Μ. Ασία, κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό (Τήρων = νεοσύλλεκτος) και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Η εκκλησία πιθανόν συνδέεται με μιαν οργανωμένη επιχείρηση επισιτισμού των απόρων, της «Διακονίας», κατά το πρότυπο όσων ίσχυαν τότε στην Ανατολή. Ο Άγιος Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ παρεχώρησε ευγενώς τον ναό προς χρήση των Ελληνορθοδόξων της Ρώμης που εγκαινιάσθηκε στην 40ή επέτειο της ιστορικής συνάντησης Πατριάρχη Αθηναγόρα-Παύλου ΣΤ΄ (Ιερουσαλήμ 1964). Οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Βατικανού συνήφθησαν το 1979.
