cipro
Basilica di Santa Maria del Popolo
Piazza del Popolo 12
www.agostiniani.it/comunita-agostiniane-provincia/parrocchia-santa-maria-popolo
ελληνικά
Santa Maria del Popolo, situata in Piazza del Popolo a Roma, è un celebre esempio di architettura rinascimentale e barocca. Costruita nel 1099 da Papa Pasquale II sul luogo dove sorgeva il Sepolcro dei Domizi, contenente le ceneri di Nerone, la chiesa fu oggetto di importanti interventi nel corso dei secoli. Artisti del calibro di Bramante, Raffaello, Bernini e Pinturicchio contribuirono alla sua evoluzione. La facciata presenta uno stile sobrio, mentre l'interno è ricco di cappelle decorate da famiglie nobiliari romane, tra cui la Cappella Cybo e la Cappella Cerasi, famosa per le tele di Caravaggio raffiguranti la Conversione di San Paolo e la Crocifissione di San Pietro. La Cappella Chigi, progettata da Raffaello e completata da Bernini, ospita mosaici e sculture di grande valore. La basilica è un punto di riferimento spirituale e artistico, con opere che celebrano la Vergine Maria e i Santi attraverso l'arte sacra di diverse epoche. La storia rinascimentale di Cipro è strettamente legata alla Basilica: tra i monumenti si può ammirare la notevole tomba a muro del Cardinale Cipriota Ludovico Podocataro (Nicosia 1429 - Roma 1504), segretario e medico di Papa Alessandro VI nonché importante umanista e diplomatico papale. Il monumento, che fu eretto dal nipote Livio Podocataro, arcivescovo latino di Nicosia, si trova sulla parete destra del transetto e presenta la statua del Cardinale Cipriota in abito pontificio. Un'altra iscrizione fu posta nella cappella di S. Lucia con il suo titolo cardinalizio.
Η Βασιλική της Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της Ρώμης, Πιάτσα ντελ Πόπολο. Αποτελεί άρτιο παράδειγμα αναγεννησιακής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Η εκκλησία ανεγέρθηκε το 1099 από τον Πάπα Πασχάλιο Β' στη θέση του Τάφου των Δομίτιων, όπου φυλάγονταν οι στάχτες του Νέρωνα και υπέστη σημαντικές επεμβάσεις με την πάροδο των αιώνων. Καλλιτέχνες του διαμετρήματος του Μπραμάντε, του Ραφαήλ, του Μπερνίνι και του Πιντουρίκιο συνέβαλαν στην εξέλιξή της. Η πρόσοψη χαρακτηρίζεται από λιτό ύφος, ενώ το εσωτερικό είναι πλούσιο σε παρεκκλήσια, διακοσμημένα από αριστοκρατικές οικογένειες της Ρώμης, όπως το παρεκκλήσι Κίτζι και το παρεκκλήσι Τσεράζι, το οποίο κοσμείται από τους διάσημους πίνακες του Καραβάτζιο: «H Μεταστροφή του Αγίου Παύλου» και «η Σταύρωση του Αγίου Πέτρου». Το παρεκκλήσι Κίτζι που σχεδιάστηκε από το Ραφαήλ και ολοκληρώθηκε από το Μπερνίνι, φιλοξενεί ψηφιδωτά και γλυπτά τεράστιας αξίας. Η βασιλική αποτελεί πνευματικό και καλλιτεχνικό ορόσημο, με έργα που εξυμνούν την Παναγία και τους Αγίους μέσα από την χριστιανική τέχνη διαφορετικών περιόδων. Η αναγεννησιακή ιστορία της Κύπρου είναι στενά συνδεδεμένη με τη Βασιλική, καθώς εκ των μνημείων συναντούμε το μεγαλοπρεπή τάφο του Κύπριου Καρδινάλιου Λουδοβίκου Ποδοκάταρου (Λευκωσία 1429 - Ρώμη 1504), γραμματέα και ιατρού του Πάπα Αλέξανδρου Στ', καθώς και επιφανή ουμανιστή και παπικού διπλωμάτη. Το μνημείο, το οποίο ανεγέρθηκε από τον ανιψιό του, Λίβιο Ποδοκάταρο, Αρχιεπίσκοπο των Λατίνων της Λευκωσίας, συναντάται στο δεξιό τοίχο του εγκάρσιου κλίτους και αναπαριστά άγαλμα του Κύπριου Καρδινάλιου με παπικό ένδυμα. Επίσης, υπάρχει επιγραφή με τον καρδινάλιο τίτλο του στο παρεκκλήσι της Αγίας Λουκίας.
